Powiedzenia, porzekadła i przysłowia są w naszym życiu „od zawsze”. Jednak czy traktujemy poważnie? Czy czerpiemy z ich mądrości i czy zawsze jest to mądrość?
Powiedzenia, porzekadła i przysłowia z definicji PWN :
Powiedzenie – „krótka zwięzła wypowiedź zawierająca jakąś myśl ogólną, morał.”
Porzekadło – „utarte powiedzenie, rodzaj przysłowia, maksyma.”
Przysłowie – „krótkie zdanie zaczerpnięte ze źródeł utrwalone w tradycji ustnej, wyrażające jakąś myśl ogólną: wskazówkę, przestrogę.”
W przysłowiach możemy znaleźć „mądrości życiowe” połączone z obserwacją natury. Ich rola nie polega na ocenianiu sytuacji, to informacja, w jaki sposób funkcjonuje świat. Przysłowia łączą „świat ludzi” z naturą, z całością, w prostych słowach ujmują to co jest istotą. Bez wątpienia zawierają mądrość naszych przodków, są wskazówką ale też przestrogą. Dziś przysłowia wymieszane są z porzekadłami, powiedzeniami, a na większości stron internetowych wszystko włożone jest do jednego worka jako przysłowie. W ramach treningu uważności proponuję przyjrzeć się temu co czytamy. Serce na pewno podpowie co jest prawdą, a co zostało stworzone po to abyśmy wierzyli, że życie jest ciężkie i niesprawiedliwe.
Powiedzenia, porzekadła i przysłowia towarzyszą nam od pierwszych lat naszego życia
Z moich obserwacji wynika, że powiedzenia i porzekadła są podwaliną naszych przekonań, częścią naszych programów, z którymi idziemy przez życie. Najczęściej słyszymy je już w dzieciństwie, od rodziców, babć, wujków i przyjmujemy jako własne. W konsekwencji żyjemy nieświadomie według tego, czego się nauczyliśmy, podążamy ścieżką „naszych przekonań”, które zbudowaliśmy na bazie zasłyszanych powiedzeń. Oczywiście, nie zawsze mają wydźwięk pozytywny, ale przekazywane z pokolenia na pokolenie uchodzą za prawdę i są silnie ugruntowane w naszej psychice. W mojej opinii powiedzenia to żadna mądrość, to twór słowny określający zewnętrzne okoliczności. Kto je stworzył? Nie wiem. Wciąż tworzymy nowe powiedzenia, kreując rzeczywistość.
Wielka moc słów
Sprawdźcie, czy to co powtarzacie służy waszemu dobrostanowi. Może żyjecie zgodnie z tym co mówi powiedzenie, że „dzieci i ryby głosu nie mają”, nie wyrażając swojego zdania? Albo harujecie po 14 godzin dziennie bo „ciężką pracą ludzie się bogacą”? A może tłamsicie swoją indywidualność, bo „jak się weszło między wrony, trzeba krakać jak i one” a „łaska pańska na pstrym koniu jeździ”? Wielka jest moc słowa. Trenujmy uważność, uważność na to co wpuszczamy do naszego życia, jakim „prawdom” pozwalamy się rozgościć w naszym umyśle. Bierzmy w siebie to co nas umacnia i wysyłajmy w przestrzeń to co będzie umacniać innych. Szczególną warto poświęcić temu, co przekazujemy dzieciom, niech wiedzą, że ich głos jest ważny, że są mądre i kochane.
Powiedzenia, porzekadła i przysłowia przekazujmy dzieciom rozważnie
Niewątpliwie dorośli kształtują przyszłe społeczeństwo. Chłonny, dziecięcy umysł utrwala zachowania, przekonania i postawy dorosłych, szczególnie rodziców w swojej podświadomości. W związku z tym to, jakie komunikaty przekazujemy dzieciom ma wpływ na jego późniejsze postępowanie i poglądy, zarówno te dotyczące siebie jak i innych. Świadomość dziecka nie odróżnia złośliwości, sarkazmu czy żartu, dla niej to co mówią rodzice to „święta prawda”, niepodważalny fakt. To, co mówimy utrwala się w podświadomej pamięci dziecka.
Twórzmy zatem przestrzeń wokół nas zbudowaną na pozytywnych przekazach, niech nasze powiedzenia i porzekadła niosą za sobą przesłanie zrozumienia, równości, jedności, wybaczenia i miłości.
Z miłością
